Vanuit het Franse stadje Givet vertrekken we voor een fietstocht over de groene
wegen, jaagpaden en oude spoorlijnen in het noorden van Frankrijk en het zuiden
van België.
Via de Voie verte Trans-Ardennes fiets we de Maas op vanaf de Belgisch-Franse
grens tot aan het Canal des Ardennes. Van hier af volgen we een toekomstige
véloroute langs dit kanaal tot aan de Aisne die we vervolgens af fietsen tot
waar we afbuigen naar de Voie verte d'Ailette.
Langs de Ailette, wat tegelijk langs het kanaal van de Aisne naar de Oise is,
fietsen we door tot aan de Oise. Over de jaagpaden langs het kanaal dat de Oise
met de Sambre verbindt en verder over de oude spoorlijn die door de valei van de
Oise loopt, fietsen we de Oise op.
Over de Voie verte d'Avesnois doorkruisen we dit beboste gebied van het
Noorderdepartement tot aan Ligne 156, een oude spoorlijn die ons dwars door
Henegouwen en Namen tot aan de Maas brengt bij Hastiére.
(Een ingekorte versie van dit reisverslag is te lezen in het aprilnummer (nr 2/2022) van het blad Op Weg, een magazine voor wandelaars en fietsers).
In Givet beginnen we in de namiddag met onze fietstocht door een stukje Noord-Frankrijk. We fietsen meteen op de Voie verte Trans-Ardennes, een fietsroute langs de Maas door de Franse Ardennen.
Met uitzicht op de burcht van Givet, die hoog boven de rivier uitsteekt, volgen we het fietspad.
Links de beboste steile hellingen, rechts het water waar de koppen op staan. We beuken dan ook regelmatig tegen de wind in.
De route is een juweeltje. Omringd door natuur slingeren we voort. Na elke bocht in de rivier volgt een verrassend uitzicht.
Zo af en toe fietsen we door een dorpje, zoals Vireux-Wallerand, waar we over de kade langs de rivier rijden.
Op sommige stukken ligt parallel aan de Maas een kanaal met sluizen waar zo te zien de pleziervaart gebruik van maakt. Wij mogen telkens een verdieping hoger klimmen. We fietsen ten slotte stroomopwaarts.
Na de laatste sluisjes van vandaag zien we de 'watervallen' in de Maas bij Frépin, waarna we even later neerstrijken op het kampeerterrein bij Haybes.
Regen tikt zachtjes op onze tenten wanneer het 's ochtendsvroeg licht wordt. Althans licht grijs.
Onder een bewolkte hemel kiezen we het fietserspad. Al snel rijden we over de Maasboulevard van Haybes en daarna over die van Fumay.
De rivier draait dan weer naar links, dan weer naar rechts. Soms tussen steile rotshellingen maar vaker nog tussen de beboste.
Even waan ik me in de Dolomieten - of zijn het de Juliaanse Alpen? - wanneer we, in een wat breder deel van het dal, uitzicht krijgen op een kleine maar brede Maaswaterval. Net als daar wordt de ochtendregen verdreven door een verschroeiende zon en, helaas voor deze fietsers, een flinke tegenwind.
Om bij het zuidelijk deel van onze dagtocht te komen, mogen we bij Revin door een kanaaltunnel, op een smal pad pal tussen het water en de tunnelmuur. Een ervaring die vergelijking oproept met het fietsen door druipsteengrotten of mijnschachten. Ik twijfel zelfs of we op de goede weg zitten. De bevestiging komt als ik aan het eind van de tunnel een fietspad herken.
Opnieuw volgen we de rivier die zich flink kronkelend een weg baant tussendoor de heuvels. Het lijkt soms bijna alsof we rondjes aan het fietsen zijn.
Adembenemend mooi is het wel, hier tussen de bossen aan 't water. Heet ook, de zon brandt al genadig op ons vel.
Vóór het heetst van de dag besluiten we deze rit in Monthermé, waar we onze tenten vlak langs het water opzetten.
Er heerst nog stilte op de vroege ochtend. Behalve wij die de tenten afbreken en de fietsen bepakken is er nog een stel fietsers dat precies hetzelfde doet.
Als we vertrekken is de campingbaas net op z'n post en helpt ons nog om onze flessen met koud water te vullen voordat hij ons een goede reis wenst.
Nog voordat we op pad gaan, kopen we nog warm gebakken croissants en baguettes waarvan we de eerste meteen verorberen.
De route langs de Maas is wat betreft schoonheid een voortzetting van die van gister. We blijven genieten van de steeds wisselende uitzichten, beboste hellingen, riviereilandjes, stroomversnellingen enz.
Nog in de ochtendkoelte bereiken we Charleville. Tomas heeft er zin in vandaag en besluit dat we verder naar het zuiden trekken. We slingeren op fietspaden langs de stad, nog steeds langs de Maas.
Het landschap heeft inmiddels een gedaantewisseling ondergaan, beboste heuvels hebben plaatsgemaakt voor riviervlakte en meren, moerassen zelfs. Langs maasdijken en spoordijken fietsen we nu. Even voorbij Nouvion, waar we onze dagelijkse inkopen doen, verlaten we de Maas. Eerst fietsen we door, maar al snel daarna draaien we terug. We gaan het Canal des Ardennes volgen om bij de rivier de Aisne uit te komen.
Langs het Ardennen kanaal is een nieuwe fietsroute gepland over de nu nog grotendeels onverharde jaagpaden. Vanaf de Maas volgen we eerst een al bestaand fietspad langs het kanaal, dat we na een paar kilometer verruilen - het eindigt namelijk - voor de Franse binnenwegen. We golven over het landschap op oogafstand van het kanaal.
Wanneer het om half twee tijd voor om wat te eten, stoppen we in een dorpje. Met toegeknepen remmen, anders zijn we er voorbij voordat we stil staan. Bij één van de huizen staat een bankje, in de schaduw!, naar ons te lonken. Aan de geluiden te horen - de deur staat open - is het binnen ook net etenstijd. Ik klop op de deur en zeg bonjour, nog een keer maar dan wat luider. Na wat gestommel verschijnt een oude baas in de deuropening. Ik vertel dat we een fietstocht maken, waar we vandaan komen en vraag of het goed is dat we op zijn bankje zitten en eten. 'Zet je fietsen maar neer en eet gerust'. Hij blijft nog even kletsen en gaat dan zelf weer aan de maaltijd.
Bij het verlaten van het dorpje en het oversteken van de rivier zien we de plek waar het kanaal zich met een tunnel door de heuvel boort. Wij mogen er overheen. Heerlijk koel klimmen tussen de bossen.
Na de afdaling ontmoeten we het kanaal weer. We zijn nu in de vallei van de rivier de Bar. De smalle binnewegen waarover we fietsen, volgen de contouren van het golvende Ardennenlandschap met zijn strobalen en vierkante kerkjes.
Even later, als we weer door de bossen fietsen, passeren we het kasteel-klooster La Cassine, dat gerenoveerd wordt. Na wat glooiingen die een forse inspanning vergen, komen we aan bij Lac de Bairon, waar we in alle rust en ruimte kunnen kamperen.
